Naast zijn werk met Golden Earring maakte Hay onder meer twee soloplaten, Only Parrots, Frogs and Angels (1972) en Victory of Bad Taste (1987), die minder succes hadden dan zijn werk met Golden Earring.
'Niet onaardig' is inderdaad de beste omschrijving van dit album. Ik heb de LP, op het eigen Ring-label van de Earring, dat ze toen net hadden opgestart, maar dat een zeer kort leven beschoren was. De LP-versie mist het nummer 'Going blind', wat kennelijk een bonustrack was op de moeilijk te vinden CD-uitgave van dit album. Vind ik eigenlijk wel jammer, gezien wat Heer Hendrik hierboven meldt.
De single Draggin' the line is inderdaad een lekker rocknummer, die hoop biedt op meer. Het tweede nummer, een cover van the Bellamy Brothers (!), trekt die lijn voort, maar daarna wordt het allemaal toch wat minder. Stevig rockwerk, goede zang, goed geproduceerd ook, maar de composities zijn kwalitatief niet al te hoogstaand, waardoor het zaakje toch behoorlijk inzakt naarmate de plaat vordert.
Ik veer alleen nog even op bij Did you really mean it. Dat is een rock-update van het softere, meer akoestisch georienteerde nummer op zijn eerste solo-LP van vijftien jaar eerder. Ik vind dat album als geheel een stuk beter, maar ik kan niet zeggen dat ik deze versie minder vind. Anders vooral natuurlijk, maar het nummer komt hier eigenlijk prima tot zijn recht. Drie echt sterke nummers en vijf matige. Nou, vooruit, ik maak er een krappe voldoende van.
De single Draggin' the line is inderdaad een lekker rocknummer, die hoop biedt op meer. Het tweede nummer, een cover van the Bellamy Brothers (!), trekt die lijn voort, maar daarna wordt het allemaal toch wat minder. Stevig rockwerk, goede zang, goed geproduceerd ook, maar de composities zijn kwalitatief niet al te hoogstaand, waardoor het zaakje toch behoorlijk inzakt naarmate de plaat vordert.
Ik veer alleen nog even op bij Did you really mean it. Dat is een rock-update van het softere, meer akoestisch georienteerde nummer op zijn eerste solo-LP van vijftien jaar eerder. Ik vind dat album als geheel een stuk beter, maar ik kan niet zeggen dat ik deze versie minder vind. Anders vooral natuurlijk, maar het nummer komt hier eigenlijk prima tot zijn recht. Drie echt sterke nummers en vijf matige. Nou, vooruit, ik maak er een krappe voldoende van.
Tracklist
1. Draggin' The Line - 4:31
2 . I'd Lie To You For Your Love - 3:45
3. Jezebel - 4:22
4. My Favourite Spot - 6:17
5. Firewater - 4:37
6. Did You Really Mean It? - 4:36
7. She's Here - 5:03
8. Girl (is a man's best friend) - 6:10
9. Going Blind - 5:17
Personnel
Barry Hay - Zang
Bertus Borgers - Sax, Toetsen, Zang
Ernie van Ligten - Gitaar
Renee Lopez - Bas
Ton Dijkman - Drums
Jelle Schouten - Trompet
Jan De Ligt - Tenorsax
Jel Jongen - Trombone
Thys Kramer - Viool
Wim Both - Trompet
Eddie Conard - Percussie
Tineke Schoemaker - Background Vocals
Barry Hay - Zang
Bertus Borgers - Sax, Toetsen, Zang
Ernie van Ligten - Gitaar
Renee Lopez - Bas
Ton Dijkman - Drums
Jelle Schouten - Trompet
Jan De Ligt - Tenorsax
Jel Jongen - Trombone
Thys Kramer - Viool
Wim Both - Trompet
Eddie Conard - Percussie
Tineke Schoemaker - Background Vocals
Production
Mastering: in de Townhouse Studios in Londen, UK
Producer: Barry Hay
Engineer: Robin Freeman
Producer: Barry Hay
Engineer: Robin Freeman
Notes
Release: 1987
Opgenomen: In de Ring Side Studio in Rijkevorsel (België)
Genre: Rock
Length: 39:24
Label - Ring Records
No comments:
Post a Comment